ნუ იტყვით..

ნუ იტყვით, სულის სიმშვიდე
     ჯანმრთელობაა მხოლოდ..
არ თქვათ, სიმშვიდე მხოლოდ
     სიკვდილის შემდეგაა..
ნუ ემდურით უფალს და
     ნუ სთხოვთ შვებას, ახსნას..
ჰპოვეთ სიმშვიდე ბუნებაში,
     შეიგრძენით მისი ძალა,
განიტვირთეთ მისით და იპოვეთ მასში ახსნა,
     თუ რა მოგვცა უფალმა ამქვეყნიური
სიმშვიდის, შვების მოსაპოვებლად...

მთვარე, ღრუბელი და სინათლე

შავი ღრუბელი მთვარისკენ მიდის
და მგონი მალე ის მას დამალავს.
აქ ხიდი არის გრძნობათა მითის,
ღრუბელი შავი, მთვარეს დაფარავს.

 

სიყვარულის დაჟანგულ ხიდზე

მე სიყვარულის დაჟანგულ ხიდზე დავდივარ, ძლიერ ის მენანება.
მე მუდამ ვფიქრობ დანამულ ფიცზე,
ჩემი გრძნობები სულ მედარდება.

 

ოჰ როგორ მომწონს(უცნობ ნიას)

ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი ტუჩები!
მაგ ვარდისფერის დანახვით ვხურდები!
ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი თვალები,
მათი ცისფერი, მცხუნვარე ალები!

გარდაცვლილი პოეტისგან

ეს სიცივე, ეს სიჩუმე, ცხელი ჩაი, წვიმა. პოეზიამ ეს ინატრა, პოეზიის სხივმა. რომანტიკა! ეს ინატრა პოეზიის სიმმა. მარტოობა! აქ იდარდა ჩემი სულის ბინდმა. ჩემი ცივი გამოხედვა აღარავის სწყინდა,
 

ისევ ისე

 
ისევ სიცხე ჩამომდგარა, შემოსულა მაისი
ისევ ისე ჩაუკეტავთ უცხოთათვის კარები
ისევ ისე იწერება სამოთხეში დაისი
თუნდ ძალიან მოინდომო დაარისხო ზარები.

ისევ ისე დგახარ მტვერში უდაბნოშიც ნისლია
აწმყოც ისე იწელება თითქოს დროში ნელდება
აღარ იბრძვი და ფიქრებიც ქარავნებად მიდიან
აღარავის აღარ შველის გოდება და ვედრება

აღარც ღვინის სურნელება აღარც ქალის ალერსი
თუმცა უკვე მაისია. გაწევს ღამე ლოდივით
გულში კვლავაც დაგსობია საუკუნოდ ნალესი
უდროობით დროული საუკუნო ლოდინი