ჰე, ამოქროლდი...

ჰე, ამოქროლდი ცუდო ამინდო ჩემს არსებაში,

და დამასველე, გამიცივე წყვდიადი ღამე...

ფიქრები, შფოთვა, სიცივე და უიმედობა, განცდები სადღაც იქ შორეთში იღებს სათავეს...

შენ აბობოქრდი სულო ჩემო ტყვედ ჩავარდნილო!?

ზეცას შეეხე...

უფალს მიენდე...

სხვას არ დანებდე...

გალაღდი ზეცას მიწვდი კიდეც გამიფერადდი,

სხივების კრთომა მინდა ვნახო და სიკაშკაშე..

შენ სულო ჩემო ძალზე ადრე გამითამამდი, დროს ვერ ვაბრუნებ წამიერი გახდა სამყარო...

სხეულის მძიმე ტვირთით დავრჩი, უსულო ფერფლი, მიმოვიფანტე, ქარს გავყევი უფლის სამსჯავროს...

ჰე ამოქროლდი ცუდო ამინდო ჩემს არსებაში...

წვიმას ავყვები მე ზეციურ ცისარტყელასთან,

ნეტარი სული იფარფატებს ღრუბლებზე ნებით, ჩემი სხეული განისვენებს ქრიზანთემასთან...

დარდები მოდიან ღამე

შუქი რომ ქრება და წყვდიადი დგება, ფიქრებს ვედევნებით დაუფიქრებლად და სკდება გული...
მორევი მოედინება ამომსკდარი სულის, რომელიც შვებას დღისით ვერ პოულობს და ლამობს ღამეს გაანდოს, გაუზიაროს ტკივილების ტკივილი, გაუსაძლისი, თანაც უსასრულო...
ხან გამოშვებით მდუღარე ჩაგუბდება თვალებში, ისეთი ცხელი და მდუღარე თვალებს ამოგწვავს...
იმხელა აღმართია ასავლელი, უსასრულო და დაუსრულებელი ვაკე ადგილი გენატრება, მდელოზე მორბენალი ადამიანების გეშურება...

მინდა ჩემს მამას ვგავდე...

(მერაბის ხსოვნას)  მინდა შენი გულისცემა, შენი დინჯი ნაბიჯები, ნაღვლიანი მზერის მიღმა, მომღიმარი სახე მქონდეს. შენი თბილი გამოხედვა შენი აზრი, შენი ჩვევა, ცხოვრებაში ბევრი რამე ბევრი დიდი გამოწვევა. სიცოცხლის გზა გქონდა სავსე, სხვის გულები სიყვარულით ავსე, რომ გიყვარდა სიარული სოფლად დილას, მთელი ღამეც, მინდა გგავდე, რომ მიხილონ მინდა მითხრან მამას გავხარ, გული ჩემი სიამაყით, რომ გამევსოს და აძგერდეს, შენი მთელი სამყარო და ცხოვრების გზა მინდა, ყველაფერი რაც კი გქონდა, მინდა ვიგრძნო და შევიგრძნო შენი ხედვა ცხოვრებისა რომელიც, რომ სამწუხაროდ სიბერემდე არც კი მიგყვა. შენი სულის სადიდებელ ლოცვებს ვამბობ, სულ ხარ ჩემში, გონებაში, სულში, გულში და სხეულში შენი სულის ნაპერწკალი დარბის ამ ჩემს არსებაში. სულო ჩემო, გულო ჩემო, მამავ ჩემო სიყვარულო, მინდა გგავდე ისე მაგრად შენი თავი, რომ შევიგრძნო. მომენატრა შენი სუნთქვა, შენი სახე მეკარგება, რაც დრო გადის სურათებით ვადგენ ახლად შენს ხატებას. მამავ ჩემი თვალის ფერი მწვანე არის შენის ფერი, ამ თვალიდან მადენინე შენი წასვლით მწარე ცრემლი, მამი ჩემო სიყვარულო, მამი ჩემო მონატრებავ, უფალს სთხოვე, რომ ვუყვარდე მე ობოლი უფრო მეტად...

რატომ გონიათ ადამიანებს, რომ ...

რატომ გონიათ ადამიანებს, რომ უზრუნველი ცხოვრება გაქვს და მათი მსგავსი პრობლემები არ გაქვს? დაე ეგონოთ, რადგან ეს სიმართლეა...

შენ არ გაქვს მსგავსი პრობლემები, რადგან უფრო უარეს პრობლემას ებრძვი და ურთულესი ცხოვრება გაქვს...

ისინი კადრს მიღმა ვერ ხედავენ შენს რეპეტიციებს ცხოვრებასთან, ისინი უყურებენ ფილმს

უკვე დასრულებულ პროდუქტს...

ცხოვრება გვწვრთნის და ცხოვრება გვაძლიერებს,

ადამიანები ჩვენს გარშემო ითვლიან დროს თუ რამდენი საათი იყავი ბედნიერი ან უბედური ეს რიგ შემთხვევაში უხარიათ ან არ უხარიათ. გადევნებენ თვალს კამერების მსგავსად იძიებენ, როგორც აგენტები და თავისი ცხოვრება ჰგონიათ ყველაზე დიდი კოშმარი და პრობლემა გაუსაძლისი. მე თუ თქვენს თვალში კარგად ვითამაშე ჩემი როლი და თქვენამდე მოვიტანე ფილმი, რომელმაც მოგანდომათ ჩემი ცხოვრება და ჩემი პრობლემები ესეიგი მე მქონია ნიჭი, დავეცე და წამოვდგე, მიხაროდეს და ვტიროდე, მტკიოდეს და ვიცინოდე ფარულად თქვენს გარეშე.

მაშინ დაისმის კითხვა თქვენ რაღატომ ხართ ჩემს ცხოვრებაში? იმიტომ, რომ უყუროთ ფილმს და იოცნებოთ იმაზე, რაც რეალობას ცდება, უყუროთ ფილმს და გშურდეთ იმის, რაც არ არსებობს, თქვენი ცხოვრება ჩაანაცვლოთ ჩემი ცხოვრებით და თქვენი გვერდზე გრჩებათ მერე კი წუწუნებთ, რომ ჩემი ცხოვრება არის ზღაპარი და თქვენი ცხოვრება საშინელებათა ფილმი. ადამიანო მიხედე შენს ცხოვრებას და მე თავი დამანებე მე ჩემი პრობლემები მახრჩობს და ჩემი ცხოვრება მანადგურებს ნუ მითვლი ბედნიერ წამებს და საათებს ეს ისეთი მცირეა, მარგალიტის გაბნეული მძივებივით სათითაოდ გროვდება ჩემს ხელის გულზე და ისეთი ძვირფასია სადმე ლარნაკზე დაყრაც მენანება. ხელით დავატარებ ამ ჩემს არეულ ცხოვრების გზაზე და ეს ისე ბრწყინავს, რომ თვალს გჭრის და ბოღმა გეძალება. ცხოვრება გვზრდის და ცხოვრება გვაფიქრებს...

დაფიქრდი იქნებ შენი ცოხვრების მიღმა უფრო მეტი მარგალიტია გაბნეული ...

მაპატიე ალ ❤️ !!

ჩემო ძვირფასო ალ, არ მეგონა თუ ოდესმე შენზე დავწერდი მე ხო მორცხვი ვიყავი ყოველთვის მაგრამ გწერ ვიცი რომ ვერასდროს წაიკითხავ ჩემ მონაწერებს შენ არ იცი როგორი სიყვარულით მიყვარხარ ალ .. ჩემო ძვირფასო ალ, მაპატიე რომ აღარ მიჭირს უკვე უშენოდ და მაპატიე რომ შევძელი შენს გარეშე ყოფნა ამას თუ ყოფნა ქვია ალ ეს შენი წერილია რომელსაც გწერ და ვერ ნახავ. მოგონებები რომელზეც ვწერ ხშირად მახსენებს შეყვარებულების პერიოდს წუთები რომლებსაც ბედნიერება მოქონდა შენ მიქმნიდი ალლ .. არ ვიცი რა მოხდა ჩვენს მიმართებაში მაგრამ მე ზუსტად ვიცი როგორ ვიპოვე შენში ჩემი ადამიანი. ალ არ გთხოვ რომ გაცსოვდე მაგრამ გულის სიღრმეში სადღაც მინდა გემახსოვრო შენ ჩემი ოცნება ხარ ღამის ფიქრებში მოსული .. მაპატიე ალ იმდენად ეგოისტი ვარ შენი სიყვარულით შეპყრობილი საკუთარი თავისთვისაც კი მენანები ❤️❤️❤️

დროს ეჩქარება!!!

ვაგროვებ წამებს, წუთებს, საათებს დრო არ ბრუნდება...
ძალიან ჩქარობს ქარებს მიჰყვება სადღაც შორეთში...
დროს ეჩქარება და ჩვენ მოკვდავნი ვჩქარობთ სიცოცხლეს...
ვაგროვებ სიხარულს, ცრემლს და სიყვარულს დაუსრულებლად...
დროს ეჩქარება და მეც მივყვები გაუჩერებლად...
მე მოვაგროვებ მარგალიტიებს განურჩეველად...
დრო გაჩერდება, ვიგრძნობ დასასრულს, როგორ ბნელდება...
ღამის გუშაგი მთვარე ღრუბელს მიეფარება...
გადმოვალაგებ ჩემი გულით გადავლილ დღეებს...
სითბოს, სიყვარულს, სიცილს, ტკივილს, ჩემებრ გოდებას...
ჩქარა მივდივარ სადღაც შორეთში მარგალიტებით...
დროს ეჩქარება!!!