რატომ გონიათ ადამიანებს, რომ უზრუნველი ცხოვრება გაქვს და მათი მსგავსი პრობლემები არ გაქვს? დაე ეგონოთ, რადგან ეს სიმართლეა...

შენ არ გაქვს მსგავსი პრობლემები, რადგან უფრო უარეს პრობლემას ებრძვი და ურთულესი ცხოვრება გაქვს...

ისინი კადრს მიღმა ვერ ხედავენ შენს რეპეტიციებს ცხოვრებასთან, ისინი უყურებენ ფილმს

უკვე დასრულებულ პროდუქტს...

ვაგროვებ წამებს, წუთებს, საათებს დრო არ ბრუნდება...
ძალიან ჩქარობს ქარებს მიჰყვება სადღაც შორეთში...
დროს ეჩქარება და ჩვენ მოკვდავნი ვჩქარობთ სიცოცხლეს...
ვაგროვებ სიხარულს, ცრემლს და სიყვარულს დაუსრულებლად...
დროს ეჩქარება და მეც მივყვები გაუჩერებლად...
მე მოვაგროვებ მარგალიტიებს განურჩეველად...
დრო გაჩერდება, ვიგრძნობ დასასრულს, როგორ ბნელდება...
ღამის გუშაგი მთვარე ღრუბელს მიეფარება...
გადმოვალაგებ ჩემი გულით გადავლილ დღეებს...

დასრულდა სიზმარი, დაიწყო ზამთარი, 
ტირიან დედები და მათი მამები 
ვისი შვილებიც მოგვიკვდა ქართველებს .
ზარები არ წყდება გლოვის და გოდების, 
ეს რა დღე დაუდგათ შვილებო თქვენს მშობლებს, 
რამდენი ჩვენგანი დააკვდა გოდებით,  
საფლავებს აყრია ვარდების გორები 
ვაიმე შვილებო ვისი ხართ სად კვდებით. 

თითქოს ეს სიგიჟეა..
დაე იყოს ასე..
და მერქვას მე გიჟი,
თუკი მსურს
უსასრულობის ზღვაში შევცურო 
და მუდამ ვგრძნობდე იმას,
რომ დასასრული არ არსებობს...

გტოვებთ, მივდივარ ქვესკნელისაკენ. 
კარს მიკეტავენ ედემისაკენ. 
მე ჯოჯოხეთის მკვიდრი ვარ ვიცი. 
სწორედ ამაზე აქვს ჩემს ღმერთს ფიცი. 

გტოვებთ, მივდივარ მე ამ ქვეყნიდან, 
მწარე ცხოვრების დიდი სევდიდან. 
მე ჯოჯოხეთში ვარჩიე ყოფნა! 
ეშმაკმა ჩემთვის ადგილი მოხნა! 

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები 
გაყვითლებულან და ჩემთან ცვივა. 
ვიცი შენ გზაზე არ შემომხვდები 
და შენს გარეშე მე ძლიერ მცივა. 

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები 
გახუნებულან, დამჭკნარან საწყლად. 
ვიცი, რომ შენ ვერ განმეორდები, 
ვერსად ვერ გნახავ თუნდაც ჩემს წამლად.