(მერაბის ხსოვნას) 



მინდა შენი გულისცემა, შენი დინჯი ნაბიჯები, ნაღვლიანი მზერის მიღმა, მომღიმარი სახე მქონდეს. შენი თბილი გამოხედვა შენი აზრი, შენი ჩვევა, ცხოვრებაში ბევრი რამე ბევრი დიდი გამოწვევა. სიცოცხლის გზა გქონდა სავსე, სხვის გულები სიყვარულით ავსე, რომ გიყვარდა სიარული სოფლად დილას, მთელი ღამეც, მინდა გგავდე, რომ მიხილონ მინდა მითხრან მამას გავხარ, გული ჩემი სიამაყით, რომ გამევსოს და აძგერდეს, შენი მთელი სამყარო და ცხოვრების გზა მინდა, ყველაფერი რაც კი გქონდა, მინდა ვიგრძნო და შევიგრძნო შენი ხედვა ცხოვრებისა რომელიც, რომ სამწუხაროდ სიბერემდე არც კი მიგყვა. შენი სულის სადიდებელ ლოცვებს ვამბობ, სულ ხარ ჩემში, გონებაში, სულში, გულში და სხეულში შენი სულის ნაპერწკალი დარბის ამ ჩემს არსებაში. სულო ჩემო, გულო ჩემო, მამავ ჩემო სიყვარულო, მინდა გგავდე ისე მაგრად შენი თავი, რომ შევიგრძნო. მომენატრა შენი სუნთქვა, შენი სახე მეკარგება, რაც დრო გადის სურათებით ვადგენ ახლად შენს ხატებას. მამავ ჩემი თვალის ფერი მწვანე არის შენის ფერი, ამ თვალიდან მადენინე შენი წასვლით მწარე ცრემლი, მამი ჩემო სიყვარულო, მამი ჩემო მონატრებავ, უფალს სთხოვე, რომ ვუყვარდე მე ობოლი უფრო მეტად...