მწუხარების მსხვერპლი

ბიჭი იჯდა მწუხარების მსხვერპლი
სევდიანი ჭიქა ღვინოს სვავდა.
და ის იყო დამსხვრეული გულით
ოცნებებიც უკვე სადღაც გაქრა.
მოდიოდა მასთან ერთი გოგო
და მოჰქონდა ვაზის ცრემლის სითბო,
სადღაც აკორდს აკვნესებდა ქარი
და იქ ბართან დავლურს ცეკვავს კინტო.
იჯდა ისევ ის ნაპირზე ჩუმად,
ლაპარაკი არავისთან სურდა
და დალია ბოლო ჭიქაც მალე
გოგოს ერთი ბოთლი კიდევ სთხოვა.
იქით დუქანს სევდას უფრო სძენდა,
დუდუკი და განუყრელი ზურნა,
ბიჭი იჯდა, მწუხარება ჰქუხდა,
გული ისევ ლამობს გასკდეს ურჩად.
იგი იყო მწუხარების მსხვერპლი
გული ღალატს დაედაგა ასე
ვერ გაუძლო მწუხარების სევდას
და დატოვა მან დუქანი მალე.
მიდიოდა და ტოვებდა ფიქრებს,
თუნდაც კინტოს მას, რომ ასე უყვარს
ჭიქა ღვინოც შეუსმელი დარჩა
ამ ამბავს ხომ ცუდი პირი უჩანს.
მოდიოდა მწუხარებით სავსე
სადღაც ისევ მოელოდა ჰქუხდა.
გადაეშვა ზღვას აჩუქა თავი
წუთის შემდეგ ყველაფერი სდუმდა.